تحریریه نوسازی اقتصادی- صدای پای توافق برجام ۲ یا یک توافق هسته ای جدید بیش از همیشه به گوش می رسد. شواهد و قرائن نشان می دهد که در آستانه امضاء متن نهایی توافق هستیم و به زودی هیئت های سیاسی برای رقم زدن فراز پایانی توافق راهی محل مذاکرات می شوند. همه این را می خواهند. هم ایران و هم امریکا و هم اتحادیه اروپا. شرایط سیاست بین الملل به ویژه پس از جنگ روسیه بر علیه اوکراین و وضعیت اقتصادی جهان و نیازهای کوچک و بزرگ کشورهای مختلف، وضع را به جایی رسانده است که صدای همه درآمده است. همه، یک صدا یک چیز را می خواهند: توافق. و توافق هم بیش از هر زمان دیگر در دسترس است.
تضمین هایی که خواسته شده است و تضمین هایی که احتمالا داده شده است بیش از آن که نشانگر مخالفت با توافق باشد بیانگر میل و عطش طرفین به توافق است. این که ایران می گوید اگر این بار امریکا وارد توافق شد باید بماند و اگر دوباره توافق را ترک کرد باید تاوان و جریمه بپردازد نشان می دهد که توافق برای ایران مهم است. خیلی هم مهم. و این که بر اساس شنیده ها، امریکا موافقت کرده است که حتی به طور نمادین هم که شده، پرداخت غرامت درصورت خروج دوباره این کشور از برجام در متن نهایی گنجانده شود، در همان روز امضاء توافق، فرمان های اجرایی ترامپ توسط بایدن لغو شود، تحریم های گسترده بیش از ۱۷ بانک به صورت آنی و تحریم ۱۵۰ موسسه و نهاد ایرانی به صورت مرحله ای لغو شود و با اجرایی شدن توافق نزدیک به هفت میلیارد دلار ایران در کره جنوبی آزادسازی شود همه و همه معنایش این است که توافق برای امریکا هم مهم است. پس همه، توافق را می خواهد. حال شاید یکی مشتاق تفاهم باشد و دیگری محتاج.
اما مهم تر از توافق که وقوعش قطعی است؛ نحوه مواجهه با آن است که اهمیت دارد. به نظر می رسد اکنون که هم برجام نخستین و مخالفت های داخلی و خارجی با آن و هم برهم خوردن و بی فرجام شدن برجام را تجربه کرده ایم و پس از دادن هزینه های زیاد دریافته ایم که برجام در راستای منافع ملی است شایسته است که گذشته را چراغ راه آینده قرار داده و این بار با برجامی که از راه می رسد و نتیجه خردجمعی است مهربان تر باشیم. نگاه به برجام از منظر منافع ملی و با رویکردی برخاسته از واقع بینی و در نهایت، پرهیز از انتظارات حداکثری وظیفه ای است که این بار باید توسط همه فعالین سیاسی ، جناح ها ، احزاب و صاحب نظران مورد توجه قرار گیرد. قطعا نگاه جناحی به برجام از یک سو و آرمان گرایی غیر واقع بینانه از سوی دیگر در راستای منافع ملی نیست.
